Verslag Youngsters in the drivers seat.
Na een gesprek met de organisator en een heleboel mailtjes over en weer was het op zondag 7 februari aan op Landal duc de Brabant. Nadat ik de groep had ingecheckt konden we naar onze huisjes. Ik moest nog wel even terug komen bij de balie om als groepsleider wat afspraken te maken.
Ik kreeg ook gelijk wat meer informatie mee over de dagen. De huisjes zagen er perfect uit. Al snel was er een huisje vol en besloot ik met Jules en Robert in het andere huisje te trekken.
We hadden misschien niet het grootste huisje maar we hadden wel genoeg ruimte.
Op de foto’s kun je goed zien dat alles aanwezig was. Na het eten met de gehele groep gingen we weer naar het huisje terug. We gingen maar even binnen een film kijken op tv en alvast praten over het project en hoe geweldig alles wel niet geregeld was. Ik ging rond 8 uur weer terug naar het restaurant want ik had een gesprek met de docenten van de andere scholen en met Ernest (de grote man achter de organisatie). Toen ik binnen kwam voelde ik dat er veel ogen op mij gericht waren. Immers ik was de enige persoon in de ruimte die onder de 20 jaar was. Alles wat er werd gezegd was in het Engels en we begonnen met een rondje voorstellen. Ik was erg zenuwachtig omdat ik niet zeker wist of mijn niveau wel goed genoeg was. Voordat ik mezelf kon voorstellen had Ernest de aandacht alweer opgeëist. Hij zei: ‘this is a very special person from a very special school. He and his students are the only students without a teacher and he is responsible for the whole group. Toen mocht ik me dus gaan voorstellen. Het ging eigenlijk best goed. In ieder geval beter dan verwacht. Toen we even bezig waren kwam er ook een camera ploeg binnen. Er werd ons verteld dat deze ploeg ging filmen en zo ging vastleggen wat er allemaal gebeurde zodat de ministers van de Europese Unie dit ook konden zien.
Na de bespreking heb ik met een paar docenten en ouders van het Beatrix college gepraat en had ik ook al mijn case begeleider ontmoet.
Eenmaal in het huisje aangekomen zat de stemming er goed in. Er werd gelachen en naar de tv gekeken totdat er opeens op het raam werd getikt. We gingen naar buiten en we zagen daar twee meisjes. Het bleken Hongaarse meisjes te zijn en al snel raakten we aan de praat. Niet veel later kwamen er andere mensen bij en stonden we met een grote groep Hongaren te praten. Alles ging natuurlijk in het Engels. Na een tijdje bleven er 3 jongens over en die hebben we naar binnen gevraagd. Het werd een gezellige avond. We wisten toen dat het een begin was voor 3 gezellige dagen. Rond een uur of half 1 ging iedereen slapen
Na een gesprek met de organisator en een heleboel mailtjes over en weer was het op zondag 7 februari aan op Landal duc de Brabant. Nadat ik de groep had ingecheckt konden we naar onze huisjes. Ik moest nog wel even terug komen bij de balie om als groepsleider wat afspraken te maken.
Ik kreeg ook gelijk wat meer informatie mee over de dagen. De huisjes zagen er perfect uit. Al snel was er een huisje vol en besloot ik met Jules en Robert in het andere huisje te trekken.
We hadden misschien niet het grootste huisje maar we hadden wel genoeg ruimte.
Op de foto’s kun je goed zien dat alles aanwezig was. Na het eten met de gehele groep gingen we weer naar het huisje terug. We gingen maar even binnen een film kijken op tv en alvast praten over het project en hoe geweldig alles wel niet geregeld was. Ik ging rond 8 uur weer terug naar het restaurant want ik had een gesprek met de docenten van de andere scholen en met Ernest (de grote man achter de organisatie). Toen ik binnen kwam voelde ik dat er veel ogen op mij gericht waren. Immers ik was de enige persoon in de ruimte die onder de 20 jaar was. Alles wat er werd gezegd was in het Engels en we begonnen met een rondje voorstellen. Ik was erg zenuwachtig omdat ik niet zeker wist of mijn niveau wel goed genoeg was. Voordat ik mezelf kon voorstellen had Ernest de aandacht alweer opgeëist. Hij zei: ‘this is a very special person from a very special school. He and his students are the only students without a teacher and he is responsible for the whole group. Toen mocht ik me dus gaan voorstellen. Het ging eigenlijk best goed. In ieder geval beter dan verwacht. Toen we even bezig waren kwam er ook een camera ploeg binnen. Er werd ons verteld dat deze ploeg ging filmen en zo ging vastleggen wat er allemaal gebeurde zodat de ministers van de Europese Unie dit ook konden zien.
Na de bespreking heb ik met een paar docenten en ouders van het Beatrix college gepraat en had ik ook al mijn case begeleider ontmoet.
Eenmaal in het huisje aangekomen zat de stemming er goed in. Er werd gelachen en naar de tv gekeken totdat er opeens op het raam werd getikt. We gingen naar buiten en we zagen daar twee meisjes. Het bleken Hongaarse meisjes te zijn en al snel raakten we aan de praat. Niet veel later kwamen er andere mensen bij en stonden we met een grote groep Hongaren te praten. Alles ging natuurlijk in het Engels. Na een tijdje bleven er 3 jongens over en die hebben we naar binnen gevraagd. Het werd een gezellige avond. We wisten toen dat het een begin was voor 3 gezellige dagen. Rond een uur of half 1 ging iedereen slapen
De volgende dag moesten we om 8 uur op. We gingen met bussen naar het Provinciehuis in Den Bosch. Na de geweldige opening waarin Rachid een mooi praatje heeft gehouden met Ernest voor de camera op het podium gingen we in de verschillende case groepen lunchen. We zagen toen met wie we 2 dagen lang in contact zouden zijn. Patricia en ik zagen al snel dat er een van de Hongaarse meisjes van de vorige avond in onze groep zat. Na de lunch gingen we weer in bussen. Ieder ging met een bus naar de case. Mijn case was in Tilburg dus ik ging eigenlijk gewoon weer terug.
Toen we op de case arriveerde zagen we dat we bij een Struisvogel boerderij aan waren gekomen. Dit was ook nieuw voor mij want ik had deze boerderij nog nooit gezien. Na een lekkere lunch werden we in groepjes ingedeeld en kregen we een PowerPoint met ideeën voor het stuk grond dat ingericht moest worden. Dat was onze case. Na de PowerPoint gingen we in de groepjes praten over oplossingen. Om ons op ideeën te brengen waren er fietsen gehuurd voor ons. We gingen een tocht maken langs het enorme stuk land. Het was heel koud en ik had een fiets waarvan de versnelling kapot was. Het was in een paar worden een verschrikkelijke tocht. Toch was het wel heel handig om inspiratie op te doen.
Nadat we waren bijgekomen gingen we wat praten en daarna een hapje eten. We kregen stamppot en winterwortelstamp. Echte Hollandse kost dus. Na het eten zijn we een plattegrond gaan maken met daarop onze ideeën uitgewerkt. Toen hebben twee Hongaarse meisjes uit mijn groep een man van de gemeente Tilburg geïnterviewd en gevraagd wat hij van onze ideeën vond. Hij was zeer te spreken. Nadat we in onze groep hadden besproken wat we morgen moesten weten van de gemeente Tilburg zijn we in de bus terug naar Landal gestapt. Toen we in het huisje aankwamen bleek dat de rest heel veel vrienden had gemaakt die het wel leuk vonden om even langs te komen. Het werd dus weer volle bak. Na een super gezellige avond lagen we er rond 2 uur in.
Toen we op de case arriveerde zagen we dat we bij een Struisvogel boerderij aan waren gekomen. Dit was ook nieuw voor mij want ik had deze boerderij nog nooit gezien. Na een lekkere lunch werden we in groepjes ingedeeld en kregen we een PowerPoint met ideeën voor het stuk grond dat ingericht moest worden. Dat was onze case. Na de PowerPoint gingen we in de groepjes praten over oplossingen. Om ons op ideeën te brengen waren er fietsen gehuurd voor ons. We gingen een tocht maken langs het enorme stuk land. Het was heel koud en ik had een fiets waarvan de versnelling kapot was. Het was in een paar worden een verschrikkelijke tocht. Toch was het wel heel handig om inspiratie op te doen.
Nadat we waren bijgekomen gingen we wat praten en daarna een hapje eten. We kregen stamppot en winterwortelstamp. Echte Hollandse kost dus. Na het eten zijn we een plattegrond gaan maken met daarop onze ideeën uitgewerkt. Toen hebben twee Hongaarse meisjes uit mijn groep een man van de gemeente Tilburg geïnterviewd en gevraagd wat hij van onze ideeën vond. Hij was zeer te spreken. Nadat we in onze groep hadden besproken wat we morgen moesten weten van de gemeente Tilburg zijn we in de bus terug naar Landal gestapt. Toen we in het huisje aankwamen bleek dat de rest heel veel vrienden had gemaakt die het wel leuk vonden om even langs te komen. Het werd dus weer volle bak. Na een super gezellige avond lagen we er rond 2 uur in.
Om 8 uur stond ik al weer naast mijn bed. Klaar om te gaan douchen en om te gaan ontbijten. De bussen vertrokken om verschillende tijden en dus was niet iedereen tegelijk op. Met de bus gingen Patricia en ik weer naar onze case. Het was een belangrijke dag voor ons want we moesten gaan presenteren en we moesten weten of al onze plannen wel mogelijk waren. Na een PowerPoint die gegeven werd door een woordvoerster van de gemeente was de tijd aangebroken voor een interview met haar waarin we keken of het mogelijk was om te realiseren wat we bedacht hadden. Het gesprek verliep uitstekend. Ze had helaas wel een enorm accent maar we begrepen elkaar ondanks dat we in het Engels moesten praten. Patricia en ik waren eerder in de bus al geïnterviewd door de camera mannen die de dag samen met ons door brachten. Toen we weer aan kwamen op de case werden Patricia en ik nog een paar keer geïnterviewd.
Ik kreeg van onze case begeleider de opdracht om die dag nog een beetje te filmen en mensen te interviewen. De organisatie zelf maakte namelijk gebruik van mini camera’s die meteen aangesloten konden worden op de computer. Doordat ik heel druk bezig was met interviewtjes en kleine filmpjes (waaronder een filmpje waarin 2 honden met een struisvogel gaan vechten en een interview waarin ik een struisvogel interview) had ik minder aandacht voor de PowerPoint. Dit zorgde er voor dat ik erg zenuwachtig werd omdat nog niet alles perfect werkte. Vooral de filmpjes werkten niet mee. Uiteindelijk was de presentatie zeer geslaagd en was iedereen te spreken over ons getekende landkaart met indeling van het gebied (in kleur). Na een geweldige maaltijd zijn we met de bus terug gegaan. Er stond een feest gepland en ik had een evaluatie met de organisatie en met de docenten en stage begeleiders. De camera ploeg was ook aanwezig bij de evaluatie.
Terwijl de rest van mijn groep al aan het feesten was stond ik te evalueren. Ik hoorde bij de evaluatie dat ze een presentatie van case 15 wilden opnemen. Twee jongens van mijn groep zaten ook bij die case. Toen mijn case besproken was ging ik naar het huisje terug om me klaar te maken voor het feest. Eenmaal aangekomen op het feest hoorde ik dat Jules en Robert (twee jongens van mijn groep) gingen presenteren voor de camera. Ik ben toen terug gegaan naar de evaluatie want daar zou het opgenomen worden. Toen de evaluatie klaar was begonnen ze met filmen en vroegen ze ineens of ik ook wilde presenteren. Ik had de hele dag al niet veel anders gedaan dan presenteren, interviewen, filmen en gefilmd worden dus ik had al zo iets van nou ja waarom ook niet.
Na de presentatie ging ik dan uiteindelijk naar het feest. Het was enorm gezellig. Het feest ging nog een uur langer door. Dit omdat het zo gezellig was en ook omdat wij toch nog even hadden gepresenteerd. Na het feest zou er ook nog een afterparty komen. Dit kon in een van onze huisjes. Veel mensen hadden zich verzameld bij ons huis. Toen iedereen binnen was kwamen we er alleen achter dat er geen muziek was. Helaas moesten we op zoek gaan naar een ander feestje. We hoorden van alle kanten dat er feestjes waren maar, ik heb er geen een gevonden. Toch lag ik pas om 2 uur te slapen.
We konden iets uitslapen. Het was half negen toen ik op stond. Douchen en dan ontbijten. We zouden als groep om negen uur met zijn allen aan tafel zitten en even gaan evalueren. Helaas was niet iedereen van onze groep zo gehoorzaam dus hebben we snel geëvalueerd. Er kwam plots toch iemand van de organisatie bij ons langs die even ging evalueren. Het was de begeleidster van case 15 (de case van Jules en Robert). Na een snelle evaluatie gingen we schoonmaken en uitchecken. Jules Robert en ik hadden ons huisje al voor het ontbijt al schoongemaakt. Ik kon dus al snel naar de bussen. Het andere huis werd ook schoongemaakt en ook dat huisje werd op tijd uitgecheckt. We gingen met bussen weer naar het provinciehuis. Na de afsluiting volgde er nog een lunch. Iedereen had het zwaar bij de lunch. We moesten afscheid gaan nemen van elkaar en dat viel toch heel zwaar. Uiteindelijk gingen we dan toch naar de bus, ook al moest ik sommige mensen echt meetrekken. In de bus moesten we nog wachten. Er was een vrouw achterop de stilstaande bus gereden! Na wat vertraging gingen we dan uiteindelijk toch weer met de bus terug naar Tilburg. Op school zijn we nog met een paar man naar mevrouw Verhelst gegaan. Daarna wilde ik nog maar 1 ding. Naar huis en gaan slapen. Om half negen lag ik in bed en de volgende ochtend stond ik wee om 8 uur op.
Ik kreeg van onze case begeleider de opdracht om die dag nog een beetje te filmen en mensen te interviewen. De organisatie zelf maakte namelijk gebruik van mini camera’s die meteen aangesloten konden worden op de computer. Doordat ik heel druk bezig was met interviewtjes en kleine filmpjes (waaronder een filmpje waarin 2 honden met een struisvogel gaan vechten en een interview waarin ik een struisvogel interview) had ik minder aandacht voor de PowerPoint. Dit zorgde er voor dat ik erg zenuwachtig werd omdat nog niet alles perfect werkte. Vooral de filmpjes werkten niet mee. Uiteindelijk was de presentatie zeer geslaagd en was iedereen te spreken over ons getekende landkaart met indeling van het gebied (in kleur). Na een geweldige maaltijd zijn we met de bus terug gegaan. Er stond een feest gepland en ik had een evaluatie met de organisatie en met de docenten en stage begeleiders. De camera ploeg was ook aanwezig bij de evaluatie.
Terwijl de rest van mijn groep al aan het feesten was stond ik te evalueren. Ik hoorde bij de evaluatie dat ze een presentatie van case 15 wilden opnemen. Twee jongens van mijn groep zaten ook bij die case. Toen mijn case besproken was ging ik naar het huisje terug om me klaar te maken voor het feest. Eenmaal aangekomen op het feest hoorde ik dat Jules en Robert (twee jongens van mijn groep) gingen presenteren voor de camera. Ik ben toen terug gegaan naar de evaluatie want daar zou het opgenomen worden. Toen de evaluatie klaar was begonnen ze met filmen en vroegen ze ineens of ik ook wilde presenteren. Ik had de hele dag al niet veel anders gedaan dan presenteren, interviewen, filmen en gefilmd worden dus ik had al zo iets van nou ja waarom ook niet.
Na de presentatie ging ik dan uiteindelijk naar het feest. Het was enorm gezellig. Het feest ging nog een uur langer door. Dit omdat het zo gezellig was en ook omdat wij toch nog even hadden gepresenteerd. Na het feest zou er ook nog een afterparty komen. Dit kon in een van onze huisjes. Veel mensen hadden zich verzameld bij ons huis. Toen iedereen binnen was kwamen we er alleen achter dat er geen muziek was. Helaas moesten we op zoek gaan naar een ander feestje. We hoorden van alle kanten dat er feestjes waren maar, ik heb er geen een gevonden. Toch lag ik pas om 2 uur te slapen.
We konden iets uitslapen. Het was half negen toen ik op stond. Douchen en dan ontbijten. We zouden als groep om negen uur met zijn allen aan tafel zitten en even gaan evalueren. Helaas was niet iedereen van onze groep zo gehoorzaam dus hebben we snel geëvalueerd. Er kwam plots toch iemand van de organisatie bij ons langs die even ging evalueren. Het was de begeleidster van case 15 (de case van Jules en Robert). Na een snelle evaluatie gingen we schoonmaken en uitchecken. Jules Robert en ik hadden ons huisje al voor het ontbijt al schoongemaakt. Ik kon dus al snel naar de bussen. Het andere huis werd ook schoongemaakt en ook dat huisje werd op tijd uitgecheckt. We gingen met bussen weer naar het provinciehuis. Na de afsluiting volgde er nog een lunch. Iedereen had het zwaar bij de lunch. We moesten afscheid gaan nemen van elkaar en dat viel toch heel zwaar. Uiteindelijk gingen we dan toch naar de bus, ook al moest ik sommige mensen echt meetrekken. In de bus moesten we nog wachten. Er was een vrouw achterop de stilstaande bus gereden! Na wat vertraging gingen we dan uiteindelijk toch weer met de bus terug naar Tilburg. Op school zijn we nog met een paar man naar mevrouw Verhelst gegaan. Daarna wilde ik nog maar 1 ding. Naar huis en gaan slapen. Om half negen lag ik in bed en de volgende ochtend stond ik wee om 8 uur op.
Nu een paar weken later kijk ik terug op geweldige dagen. Ik zei na afloop dat ik carnaval zou opgeven om weer terug te gaan en dat zou ik nu nog steeds doen. Op dit moment heb ik nog contact met 6 mensen die ik daar heb ontmoet. Ik hoop dat ik ze allemaal nog een keer tegen kan komen bij een soort van reünie.
Thom Joosten
